Verslag documentaire Viva Cuba libre: Rap is war

Op 26 november zijn wij, de H4A en H4B naar de documentaire 'Viva la libre: Rap is war' geweest. Een documentaire van het jaarlijkse Idfa festival.

De documentaire ging over 2 rappers, Bian en Aldo van de undercover rapgroep 'Los Aldeanos'. Deze rapgroep zingt teksten over misverstanden van hun land, een slechte maatschappij en vrijheid, die er niet is. Samen liften zij voor undercover concerten in Havana en Holguín en andere steden in Cuba. Ook geven zij undercover gebrande cd's weg. Een groot risico

                                          Dit is Aldo (El Aldeano)


In deze documentaire zit veel spanning, oneerlijkheid, geen vrijheid en boosheid. Zelf vond ik de documentaire erg indrukwekkend. Vooral het stuk dat twee broers opgepakt werden door het beluisteren van 'Los Aldeanos'. Dat kan ik me bijna niet voorstellen. Ook stukken van moeders en kinderen die hun verhaal vertellen huilend voor de camera pakken mij erg. Dat ik zoveel medelijden heb en dat wij erg mogen boffen hoe het hier in Nederland gaat. Ik merkte dat deze documentaire observerend was, want er was geen commentaarstem en er werd niet uitgebreid geïnterviewd met vragen. De rappers en andere bewoners deden hun verhaal. Aan de andere kant was het voor mij ook een piëtistische documentaire omdat je ook de sfeer goed binnen kreeg.

Wat ik zo goed aan deze documentaire vond is dat ze alles lieten zien. Zoals het stukje met de heuvel. Een heuvel waar van voren de toeristen gezellige wandelingen kunnen maken. Maar aan de andere kant werd het steeds erger. Zo waren er vier kinderen met eentje van vier jaar, waar de moeder van opgepakt is vanwege "prositutie", terwijl ze geld bedelde bij toeristen of zoiets. Echt onmenselijk dat je daar dan vijf jaar cel voor krijgt. Door deze documentaire weet ik ook hoe vrij ons land wel niet is. Dat Cuba zo communistisch is en wij zo vrij. Dit was een van de meest pakkende documentaires die ik ooit heb gezien.

                                          Dit is Bian (El B)

Verslag 'The future of fashion is now'

 

Woensdag 19 november gingen wij met de h4 en h5 naar museum 'Boijmans Van Beuningen', in Rotterdam.
Naar de exspositie 'The future of fashion is now'. Het was een expositie van collecties voor de toekomst. Zo werd er bijv. een jurk met zonnepanelen geshowd en een jurk die in 3D was geprint.
Hier een foto van de jurk:
 dit vind ik een van de mooiste kledeing, omdat ik dit nooit eerder had gezien.

Verder was de expositie erg mooi neergezet. Met rode en groene lichten in sommige ruimtes. Zo vond ik de kleding er nog cooler uitzien. Wel zag ik sommige kleding/collecties waarvan ik dacht, is dit wel de toekomst? Dan zag het er juist heel ouderwets uit of te simpel. Je had ook een trui met exstreem lange mouwen die alle kanten opgingen: zelf, vond ik deze trui leuk omdat er dan opstond:
    zelf, vond ik deze trui leuk omdat er dan opstond: 'Ces't n'est pas un sweather'

Vooral de collecties van Viktor en Rolf, wat ik zoiezo al geweldige ontwerpes vind, vond ik het mooist en ook wel een stijl hebben waar ik zelf dol op ben. Wat ik zo goed aan de expositie vond was dat iedere ontwerper die een kledingstuk/collectie had gemaakt, was goed neergezet, een beetje een eigen plaastje gekregen. Je zag goed de verschillen in ontwerpers en alles was ook duidelijk neergezet. Ik had nog wel wat meer verwacht, iets heel geks bijvoorbeeld, of iets wat heel erg bewoog, dat zou ik zelf ook wel in de toekomst zien. De meeste toekomstige kleding was gemaakt met hoekige vormen en veel ruimte. Zoals de trui is er heel veel stof gebruikt en dat zag je bij andere kledingstukken ook dat er veel gebruikt is in stof, of andere materialen en dat dat eigenlijk onnodig is, want je zou het toch nooit dragen omdat het zo duurzaam is denk ik.
Voor de rest was het msueum zelf heel creatief. je had een net waar je in kon liggen en films kijken en de coolste garderobe ooit:

Ik vond het een hele leukde dag, want ben daarna ook nog in Rotterdam gaan kijken samen met Elise.

Documentaire: GABBERS!


Waar over?
Deze documentaire ging over de gabbers van vroeger, wat begon in Rotterdam. Je ziet beelden van de beroemde gabber hal in Rotterdam en mensen die hun gabberverhalen van vroeger vertellen. Steeds zie je beelden van de danspasjes, de feesten en gabbers zelf die meestal strak stonden.

Hoofdrolspelers?
In deze documentaire zag je geen hoofdrolspelers eigenlijk. Je had 4,5 mensen die hun verhalen vertelden maar voor de rest ging het over het gabberleven in Rotterdam en daar zitten niet in het bijzonder hoofdrolspelers bij. 

Waar gemaakt?
De oude beelden die je in de documentaire ziet komen uit de gabber feesten in Rotterdam. Maar daar is de documentaire niet gemaakt, ze laten die beelden zien. De echte documentaire beelden zij bij de oude gabbers thuis gemaakt, waar de mensen hun verhaal doen. 

Zelf vind ik deze documentaire op een poëttischte documentaire lijken. Omdat je in de belden ziet, voor de flashbacks van vroeger, dat ze de 'gabbersfeer' echt proberen over te brengen. Je hoort er alleen maar positieve dingen over. Maar ik vind de documentaire ook verklarend. Omdat de mensen hun verhalen vertellen en er alles van weten natuurlijk.

Same met Lukas zijn wij erachter gekomen dat het nummer 'Run this Town' in het echt van iemand anders is, het deuntje dan.
Het genre van Run this town is HipHop en R&B. Terwijl het genre van het nummer 'Someday in Athens' Rock en Pop is, totaal wat anders dus. Rihanna, Jay-z en Kanye WEst hebben het van hun gesampled in 2009. Vanaf de eerste minuut hoor je het geluid van 'The 4 Levels of Existence', wat bij hun liedje al in het begin begint. Dit nummer is al heel oud, in 1976 uitgebracht. Rihanna, Jay-z en Kanye West hebben de elextrische gitaar gebruikt en de maat van de drum. Bij 'Run this town' gaat die drum het hele liedje door. En bij het originele nummer alleen in het begin.

         < gesampled

Verslag werkweek München

Maandag 1 september gingen de H4A en de H4B met de bus naar München. We zaten iets meer dan 10 uur in de bus. Maar we hadden veel stops en het was super gezellig. Rond een uur of 7,8 kwamen we aan en we hadden super veel honer. ik en veel andere kinderen gingen nog naar de Subway. Daarna liepen we nog even rond. Wij zaten is een buitenwijk, wel dichtbij het centrum maar tussen de bedrijven en saaie grijze gebouwen. Toen we daar aankwamen en nog niks van echt München hadden gezien vond ik de stad al erg niet kunstzinnig en saai. Dat was de eerste avond.
De eerste echte dag kregen we een rondleiding van oude vrienden van Margirit door het centrum van München. Super schattig was de man die ons rondleidde. Nu we wel echt in het centrum waren, vond ik het er wel leuk. Vooral de kerk midden op het plein waar we altijd moesten verzamelen pakte mij echt. Er waren namelijk houten poppetjes die elk uur gingen rondraaien, erg leuk en knap gemaakt. Na de rondleiding had ieder een kind hun museum gekozen en wij gingen naar Filmstad. Supergaaf! De set van Vicky de Vicking en Asterix en Obelix was daar en een hele stad was zo goed nagemaakt. Ook gingen wij naar een 4D film wat allemaal zo echt leek. Je zat in een stoel met hard gleuid wind en bewegende stoelen. Die avond hadden Oona, Elise lekker in het centrum van München pizza gegeten.  Die avond was weer een rustige avond maar we hadden nog wel even snel de verjaardag van Mirjam gevierd;), we mochten bijna niks doordat het Hostel zelf ook erg streng was.
De tweeddee dag gingen we naar een groot mooi Kasteel van Ludwich de derde volgensmij. super mooi kasteel alleen was de rondleiding niet goed geregeld. Super strenge rondeleidster die zo agressief praatte dat je er echt niks van kon bestaan. Het kasteel zelf was zo groot maar toch was elke kamer mooi gedetaileerd. Overal zag ne perfectionisme en alles was monikkenwerk. Na de rondleiding reden we terug met de bus naar ons Hostel en gingen Elise, Oona, Marijne Abeltje en ik lekker eten bij Vapiano. Daar werden we snel weggestuurd wegens redenen maar daarna was het nog gezelliger. We gingen nog naar het café wat drinken en daarna lekker slapen.
De derde dag, dat was een leuke dag. We gingen naar het Moderne museum 'Pedakothek' met Ignace. Super vet msueum nog veel groter dan het Stedelijk. Je had er allemaal soorten moderne kunst. Van schilderijen tot auto's en van afval tot de meest moeilijke beelden. De architectuur van dat museum was zo goed ontworpen, een beetje zoals het stedelijk. Alles heel wit maar erg indrukwekkend.  Dat museum duurde helaas best kort. Daarna hadden we van 12 uur tot half 6 vrije tijd, super chil. Die avond was ook weer rustig maar natuurlijk wel gezellig.
De vierde echte dag, eigenlijk de vijfde was leuk! We gingen eerst naar het vakantiehuisje van Hitler in Oostenrijk best eng en raar, dat hij daar woonde maar ook interessant. Die dag gingen we al vroeg terug en was rond 9 uur de bonte avond!!! Was supergezellig en echt ivko.

eerste bericht

ik ben Lila ten haaf en ik ben vijftien jaar. Ik zit op het ivko omdat ik het een leuke school vond, merkte ik op de opendagen omdat ik van kunst houd.
 Waarom ik hier opzit is niet dat ik later echt kunstenaar of iets wil worden. Vroeger was ik veel bezig met tekenen en schilderen, sinds mijn vierde tekenende ik al veel onder. Thuis maakte ik veel schilderijen en tekeningen. Dat is nu minder geworden, ik weet ook niet waarom maar ik denk door het vele werk nu en ben ook met andere dingen bezig.
Nu op het ivko  hou ik me bezig met mode en fotografie. Fotografie kwam pas later in me op, maar mode al bestwel lang. Ik heb nog geen idee wat ik later wil worden maar ik denk iets in die richting. Wat ik dit jaar verwacht weet ik nog niet precies. Ik weet dat het zwaar wordt en moeilijk. Ik hoop natuurlijk over te gaan naar havo 5, maar wil me dit jaar ook echt meer bezighouden met mode en fotografie. Meer musea bijvoorbeeld en meer thuis werken. Zoals naaien, ontwerpen en foto's maken. Ik hoop dat dit jaar leuk worden en dat ik bevriend blijf met iedereen. Wat ik van CKV en KUA verwacht is dat we dus een blogbijhouden en daar hoop ik veel mee gaan doen. Ik verwacht dat we niet meer zoals vorigjaar bij kunstalgemeen/geschiedenis 80 minuten moeten luisteren zoals bij Ignace. Ik hoop dat we ook leuke odprachten krijgen en vrijer zijn in werken.