Bezoek Frans Hals museum Haarlem

Donderdag 12 maart gingen wij naar het Frans Hals museum, in Haarlem. Ik zag er tegen op om erheen te gaan. Ik was heel moe, maar ja, het was verplicht. toen we daar aankwamen viel mij meteen op dat het een heel mooi museum was. Heel oud Nederlands gebouwd en het museum had een hoftuintje. We kwamen binnen en kregen ieder per tweetal een audio speler met koptelefoon. Ik was alleen, maar dat vond ik juist wel fijn. Kon ik lekker me eigen route door het museum nemen en zelf de schilderijen kiezen, die ik wou zien. Hier een foto van het hoftuintje.
                         
Eerst moesten we nog even een film van een kwartiertje kijken over de geschieden en biografie van Frans Hals. Daarna kregen we de audiospeler en stopte ik de koptelefoon in de erin en begon te wandelen. Het museum was verdeeld in kleine ruimtes, met twee grotere ruimtes waar dan ook de grootste werken hingen. Wat ik zo bijzonder aan het werk van Frans Hales vond, was dat alles op het schilderij in details was uitgewerkt. Dat vind ik altijd wel bijzonder, net zoals bij Rembrandt. Hier een schilderij wat ik erg mooi vond. dit schilderij is van Cornelis Cornelisz maar hing net zoals werken van andere schilders in het Frans hals museum. Het verhaal van dit schilderij, over de appel die de heks (links boven) brengt bij de bruilof van Peutus en Thetis. Zulke schilderijen, die helemaal in details zijn geschilderd pakken mij erg. Als ik dan naar het verhaal op de audiospeler luisterde en hier recht naar keek verdiepte ik me in het schidlerij. Ik kon me precies voorstellen hoe dat verhaal met die appel was gegaan. Omdat ook de emoties, gezichtsuitdrukking de houdingen van de mensen op het doek, zo echt leken. Ook het licht gebruik in bij het stuk bos, op het doek valt zo zachtjes en mooi. Maar de fantasie over die heks, en de engelen die je ziet zweven lijken zo echt.
 
Verder hing er ook een heel mooi schilderij, wat iets met de oorlog van Engeland te maken had volgens mij. Dat als je naar die golven keek, die zo mooi groen en blauw waren geschilderd, dan leek het alsof ze bewogen, omdat het zo realistisch was geschilderd. Wat ik leuk van het museum vond, was dat er ook schalen en kasten en heel veel meubels tentoongesteld werden. Als je dan naar een andere kamer/ruimte wilden lopen liep je door gangen waar over vitrines waren met zilveren potjes en beeldjes. Ook schalen en kasten van mooi hout stonden overal. Als je dan weer een kamer inliep zag je de mooie schilderijen van verschillende schilders hangen. Ook die werken waren in details uitgewerkt en je kon gewoon zien hoeveel moeite diegene er over had gedaan. Ik was achteraf toch wel blij dat ik was gegaan, want ik besefte me wel dat dit oude werk zo bijzonder was, en dat niemand dit ooit nog zo perfectionistisch kon maken.

Bezoek Gemeente museum Den Haag 'Wonderkamers'

Woensdag 4 maart ben ik met de hele have4 naar Den Haag geweest. Eerst voor de tweedde kamer en daarna voor het Gemeentemuseum. In het Gemeentemuseum kon je kiezen tussen de tentoonstelling van het werk van Mondriaan, en de Wonderkamers. Ik had voor de wonderkamers gekozen omdat dat meer met beweging was, het was een bewegende activiteit. In de wonderkamers zag je niks van het echte werk van Mondriaan maar moest je zelf een mini-museum maken. Samen met Oona en Elise waren wij een groepje en moesten we bepaalde opdrachten uitvoeren. Je kreeg een tablet met daarop een scan zodat je de route naar de juiste kamer steeds kon vinden. Je had bijvoorbeeld in een kamer een wit glanzend geverfde eettafel staan met wit glanzend bestek en alles in die ene kleur verf. Dat vond ik mooi er uit zien omdat het eigenlijk heel veel losse objecten zijn maar samen één kunstwerk leek. Daar moest je dan het juiste bestek voor een kinderfeestje voor uitzoeken. Zo haalde je punten waarvan je uiteindelijk kunstwerken van kon kopen die je dan op het einde in jouw mini-museum mocht plaatsen. Hier een foto van alle mini-musea's op het eind:

Ook had je een kamer met tv'tjes waar je het werk van Mondriaan op zag staan. Dan mocht je daar even naar kijken en moest je daarna zelf met die zwarte lijnen en primaire kleuren het werk namaken. Zo kon je ook weer punten verdienen. Ik kan natuurlijk niet echt een kunstwerk beschrijven omdat dit meer een opdracht in een museum was. Wel kan ik vertellen hoe die kamers er uitzagen, wat ik al een beetje heb gedaan. Ik snapte wel dat de kamers 'wonderkamers' werden genoemd. Elke kamer was namelijk anders en de dingen die er gebeurde konden natuurlijk niet in het echte leven gebeuren. Wat ik ook mooi vond aan de eerste kamer die wij hadden was, dat daar een stuk of acht schalen lagen die beschilderd waren. Je mocht er één kiezen, en daar zou dan een verhaal over worden verteld. De kamer was helemaal donker en aan de zijkanten op de muur waren gekleurde lichten die steeds veranderde van kleur. Toen wij een schaal hadden gekozen begon vanuit het plafond een stem te praten en verscheen er een beeld van boven. Ook moesten wij in een kamer ons eigen gemeente museum ontwerpen, in de stijl van Mondriaan. Ook een foto van ons kleine 'mini-museum'. Helaas deed onze tablet raar en konden we het mini-museum niet helemaal mooi maken met kunst.  Hier een foto van 'ons' gemeentemuseum en ons mini-museum:

Zulke rare dingen gebeurde er allemaal, en daarom waren het ook echt wonderkamers. Hier nog twee foto's van mij Oona, en Elise: