Bezoek Frans Hals museum Haarlem

Donderdag 12 maart gingen wij naar het Frans Hals museum, in Haarlem. Ik zag er tegen op om erheen te gaan. Ik was heel moe, maar ja, het was verplicht. toen we daar aankwamen viel mij meteen op dat het een heel mooi museum was. Heel oud Nederlands gebouwd en het museum had een hoftuintje. We kwamen binnen en kregen ieder per tweetal een audio speler met koptelefoon. Ik was alleen, maar dat vond ik juist wel fijn. Kon ik lekker me eigen route door het museum nemen en zelf de schilderijen kiezen, die ik wou zien. Hier een foto van het hoftuintje.
                         
Eerst moesten we nog even een film van een kwartiertje kijken over de geschieden en biografie van Frans Hals. Daarna kregen we de audiospeler en stopte ik de koptelefoon in de erin en begon te wandelen. Het museum was verdeeld in kleine ruimtes, met twee grotere ruimtes waar dan ook de grootste werken hingen. Wat ik zo bijzonder aan het werk van Frans Hales vond, was dat alles op het schilderij in details was uitgewerkt. Dat vind ik altijd wel bijzonder, net zoals bij Rembrandt. Hier een schilderij wat ik erg mooi vond. dit schilderij is van Cornelis Cornelisz maar hing net zoals werken van andere schilders in het Frans hals museum. Het verhaal van dit schilderij, over de appel die de heks (links boven) brengt bij de bruilof van Peutus en Thetis. Zulke schilderijen, die helemaal in details zijn geschilderd pakken mij erg. Als ik dan naar het verhaal op de audiospeler luisterde en hier recht naar keek verdiepte ik me in het schidlerij. Ik kon me precies voorstellen hoe dat verhaal met die appel was gegaan. Omdat ook de emoties, gezichtsuitdrukking de houdingen van de mensen op het doek, zo echt leken. Ook het licht gebruik in bij het stuk bos, op het doek valt zo zachtjes en mooi. Maar de fantasie over die heks, en de engelen die je ziet zweven lijken zo echt.
 
Verder hing er ook een heel mooi schilderij, wat iets met de oorlog van Engeland te maken had volgens mij. Dat als je naar die golven keek, die zo mooi groen en blauw waren geschilderd, dan leek het alsof ze bewogen, omdat het zo realistisch was geschilderd. Wat ik leuk van het museum vond, was dat er ook schalen en kasten en heel veel meubels tentoongesteld werden. Als je dan naar een andere kamer/ruimte wilden lopen liep je door gangen waar over vitrines waren met zilveren potjes en beeldjes. Ook schalen en kasten van mooi hout stonden overal. Als je dan weer een kamer inliep zag je de mooie schilderijen van verschillende schilders hangen. Ook die werken waren in details uitgewerkt en je kon gewoon zien hoeveel moeite diegene er over had gedaan. Ik was achteraf toch wel blij dat ik was gegaan, want ik besefte me wel dat dit oude werk zo bijzonder was, en dat niemand dit ooit nog zo perfectionistisch kon maken.