tentoonstelling 100 hollandse huishoudens - portretten van besturen en verenigingen in Huis van Marseille

Het lijkt zo simpel, de groepsportretten van Anema

Saai, was mijn eerste indruk, het lijkt gewoon op normale groepsfoto’s en simpele familiefoto’s. Dat dacht ik toen ik het huis van Marseille binnen liep en de foto’s van huishoudens, besturen en verenigingen zag,  Je ziet een familie geposeerd en saai op de bank zitten, niks bijzonders. Maar als je er achter komt hoeveel tijd en werk Taco Anema hier in heeft gestoken, kijk je er toch anders naar.

met fotografie ongeveer een half jaar geleden is onze fotoklas naar het Huis van Marseille geweest. Daar zijn wij later vaker geweest maar dit was mijn eerste keer. Wat een pracht huis. Mooi aan de grachtengordel en ik had gelijk zin om naar binnen te gaan. Na dat je de grote automatische witte voordeur binnenkwam kon de tentoonstelling beginnen. Als eerst ging ik naar beneden waar de foto's van Anema prachtig in het licht opgehangen waren. De muren waren donkerder dus kwamen de groepsportretten er prachtig en duidelijk uit. De foto's waren zo precies neergezet dat het bijna eng goed was. Zo precies, alles klopte. Eerst dacht ik, dit foto's? dit is gewoon een jaarlijkse groepsfoto die ik het bedrijfskamertje wordt opgehangen met een leuke tekst eronder. Maar nee, Robbie vertelde mij dat ik een van de moeilijkste werken is. Doordat je alles zo precies en duidelijk in evenwicht, de juiste posities moet neerzetten.

Dit is de tentoonstelling van Taco Anema die geboren is in Bloemendaal op 11 mei 1950. Na Anema zijn middelbare school ging hij uiteindelijk naar de Vrije Universiteit van Amsterdam en studeerde sociologie. In 1975 slaagde hij daarin. Toen heeft hij zich in het onderwijs gemetseld maar dat bleek niet zo leuk te zijn. In 1978 volgt Anema een cursus fotografie bij CREA in Amsterdam, daardoor is hij fotografie sereius gaan aanpakken. Zo maakt hij zestien groepsfoto’s van verschillende groepen mensen zoals baby’s bruidsparen gewone families. Zijn werk is zo goed dat hij een portretopdracht mag maken voor de gemeente Leiden, dat werd ‘De verbeelding van Leiden’ genoemd. Zo heeft Anema veel opdrachten zoals zwart-witte foto’s maken van artiesten die zo op de Uitmarkt werden geshowed. Door al zijn opdrachten verdiend hij goed zodat hij zijn eigen projecten nu ook goed kantontwikkelen, waarmaken.

                      

Je ziet dat de foto’s erg kleurrijk zijn, geen een zwart-wit foto te zien. Alle foto’s hebben een rechthoekig kader. Ook zie je wat voor een sfeer er speelt. Dat vind ik knap want ik ken de families niet weet niet hoe ze zijn en toch zie je doordat Anema het zo goed en precies de foto heeft kunnen maken, wat voor familie het is. Veel details zijn op de foto's te zien. Ook zie ik een beetje de persoonlijkheid van de personen op de foto's naar voren komen.

Op de website Photoq laat Anema zien dat hij besturen en verenigingen nodig heeft voor zijn volgende opdracht.

In 2009 begint hij aan zijn nieuwe project van groepsportretten van besturen en verenigingen. Als een aantal mensen iets voor mekaar willen krijgen, wat niet door de overheid of  het bedrijfleven georganiseerd wordt, gaan ze met mensen die hetzelfde willen naar de notaris, richten verenigingen of besturen op, ze doen dit vrijwillig.

Het viel Anema op dat dit voorkwam bij alle lagen van de bevolking. De groepsportretten die hij fotografeert zijn allemaal bewijs van ons Poldermodel in Nederland.

Je merkt aan de groepsfoto’s dat de meeste mensen van de besturen en verenigingen trots en vol zelfvertrouwen op de foto staan. Ook in deze serie zie je veel kleurrijke foto’s. Ook zijn ze allemaal liggend gefotografeerd. De sfeer is hier ook weer goed te zien, ook omdat je de omgeving ziet en alle details. Hieronder een foto die mij erg pakte.

Deze vereniging ziet er namelijk te overdreven uit dat ik het weer grappig vind. De hoeden en nette pakken en het overdreven symbool vind ik leuk. Het lijkt ook op een soort paleis of eetzaal waar paar oude vrienden een hapje gaan eten. Toen ik naar deze foto’s keek, wist ik er eigenlijk niks van. Dat er zoveel mensen lid zijn van een  vereniging. Ik vind dat de kleur van het rode kleed op de grond het meeste sfeer geeft. Omdat dat creme kleurige te veel en te normaal er uit ziet.

Op de volgende bladzijde een foto van een vereniging of bedrijf die er veel simpeler uitziet. Hier zie je vergeleken met de vorige foto dat er zoveel verschillen zijn.

Deze foto vond ik ook erg leuk. Simpeler kan het bijna niet. Alles grijs en saai maar toch is de foto interessant. Ook omdat Taco Anema dit zo serieus en goed heeft neergezet. De positie van de mannen zien er serieus uit. Alsof met een computertje, tafeltje paar mapjes het beste werk ooit presteren.

Bij deze foto vind ik vooral de kleding op de foto erg indrukwekkend. Het valt het meeste op door de vele kleuren. Ook weer mooi geposeerd. Kok hier lijkt het alsof ik goed in het leven van deze vrouwen kan kijken door alle duidelijkheid.

Ik vond dit een aparte maar mooie tentoonstelling. Omdat ik nog nooit zoiets heb gezien en vooral nooit echt naar fototentoonstellingen ga.

Les Ballets Russes ‘L’Oiseau de Feu’                                         Oona,Elise,Lila H4A

Introductie

We hebben Les Ballets Russes omdat wij het een inspirerende en mooi dans vinden. De bewegingen zijn bijzonder en de kostuums zijn prachtig. Ook de verschillende kleuren licht maken het stuk mooier en in sommige delen spannender. Les Ballets Russes is een dansgroep uit Rusland. Zij traden veel op in de tijd tussen 1909 en 1929. In 1909 is deze dans uitgewerkt door Sergej Diaghilev en zijn medewerkers. De dans ‘L’Oiseau de Feu’, wat vuurvogel betekent, komt uit 1909 en 1910. Michel Fokine heeft de choreografie bedacht voor deze dans. Fokine zat op de Keizerlijke balletschool in

St. Petersburg. In 1889 debuteerde hij bij het  Marinskitheater. Daarna als docent bij de balletschool en werd daar erg populair door zijn bijzondere choreografie. In 1909 werd hij choreograaf bij de Ballets Russes. Vooral met dit stuk ‘de vuurvogel’en paar andere stukken werd hij erg bekend. In 1912 stopte hij met de choreografie vanwege de moeilijke samenwerking met Vaslav Nijinsky, een mannelijke danser bij het ballet. Ook samen met Sergej Diaghilev ging het niet zo goed.

Link van de dans:

https://www.youtube.com/watch?v=q0MpwTEkzqQ 17^e minuut.

Eerste indruk:

Onze eerste indruk uit het stuk van de 17^e minuut was dat je een dromerig gevoel kreeg. Dat kwam door het donkere licht en de pyjama achtige jurken. Alsof ze op een slaapfeestje zijn en in de nacht stiekem naar de tuin gaan. Ook door de boom die op het toneel staat lijkt het alsof het een sprookje is in je droom. Ook zag het er erg rommelig uit omdat ze allemaal een beetje door elkaar dansten. Het was niet echt synchroon. Door de losse pyjama’s en bewegingen zag het er ook rommelig uit.

Beschrijven

De vorm van deze dans is erg organisch door de golvende vormen. Dat zie je ook erg omdat het een soort elven zijn die rond zweven. Ook is dit stuk dans erg driedimensionaal. Door de vele bewegingen kun je er echt van alle kanten naar kijken, ook doordat ze in een rondje dansen. De dansers dansen met een man of 13 in ronde vormen. Het zijn blondharige prinsessen  in lange witte witte jurken met lichte versieren er op. Het lijkt alsof ze in een droom zitten, ook omdat er een boom met gouden appels centraal op toneel staat. Het licht is schemerig met groen en blauw licht. Daarom heeft het ook een sprookjes achtige sfeer.

Verhaal

Er komen ongeveer 13 dansers (de prinsessen) van een trap die je niet echt ziet naar beneden ‘zweven’. Er is een hoofd prinses die na de zwevende dans met alle prinsessen naar de boom loopt en het gouden appel spel met de andere prinsessen begint te spelen. Tijdens dat spel dansen de dansers in ronde bewegingen en dansen ze veel achter elkaar door. Opeens komt Ivan Tsarévitch (een soort prins) op toneel om iets te geven aan die ene prinses. De andere dansers onderbreken hem een beetje en haar ook. De prins en prinses worden steeds naar elkaar toegedreven en weer niet. Uiteindelijk komen ze niet bij elkaar en rent de prinses met haar andere prinsessen weer de trap op.

Functie

Deze voorstelling is bedoeld voor vermaak. Dat zijn alle voorstellingen van Les Ballets Russes.

Context

Deze voorstelling komt uit het jaar 1909 en 1910, het is toen gecomponeerd. Het is van Igor Stravinsky en hij heeft het opgedragen zijn vriend  Andrey Rimski-Korsakov. De eerste voorstelling was in de Opera in Parijs op 25 juni 1910. Samen met de voorstellingen t Petroesjka en Le Sacre du printemps zijn dit de grootste ballet stukken van les Ballets Russes.

Analyseren
Door veel organische vormen en de golvende bewegingen is deze dans heel ballet achtig. Deze vormen horen bij het verhaal. De langzame en dus golvende bewegingen passen bij het meisje die verlangd naar de jongen maar ook weer niet. Het lijkt wel dat de jongen het meisje meer wilt doordat hij steeds geblokkeerd wordt door de andere dansers van de prinses. De vorm van de dans laat wel een soort betekenis zien of waar de dans op gebaseerd is. Namelijk op volksverhalen over de magische lichtgevende vogel. De vogel heeft twee kanten, een gift kan het zijn en een vloek. De functie van de dans is dat het vermaak is voor publiek. En de tijd waar deze voorstelling vandaan komt past niet echt bij het verhaal, omdat er veel fantasie in zit, eigenlijk alleen maar. De kostuums hebben ook niks te maken met de tijd van 1909 en 1910. Zelf vinden wij dat de betekenis wel goed is uitgedrukt. Dat komt door de vele moeite van de kostuums en licht effecten. Ook de dansers waren goed.

Michiel Fokine is de grondlegger van het modern ballet. Dus vele modern ballet dansers zijn beïnvloed door Michiel Fokine.

Wij hebben geleerd dat de gedachte die achter een dans zit, veel verder gaat dan we zien vanuit de eerste blik. Dit was door de cheografie van michiel Fokine dus een van de eerste moderne ballet stukken. Ook hebben we geleerd dat je dit niet in een keer in elkaar zet. Maar dat er zoveel mensen aan hebben meegeholpen en dat ook de kostuums heel veel tijd kosten.

Interpreteren

Beschrijven: De hoofdpersonages en de achtergrond personages zijn heel duidelijk te zien door de kostuums. De prins en de prinses hebben bijvoorbeeld andere kostuums dan de achtergrond prinsessen. De personages zijn heel duidelijk doordat, de prinsessen witte lossige jurken dragen en allemaal blonde haren hebben, en de prins draagt een ridder-achtig kostuum. Het verhaal heeft een sprookjesachtige sfeer door de verhaallijn, muziek, kostuums en achtergrond.

Verhaal: De prins en de prinses worden de hele tijd van elkaar weggedreven door de andere prinsessen, en ik vond het een beetje cliché.. Ik vond sowieso het verhaal niet echt bijzonder, omdat het al lijkt op de meeste prins/prinses verhalen. Als je een sprookje doet, kan je alsnog wel origineel zijn, en ik vond het ook vrij overdreven er uit zien, door de kostuums en de uitbeelding.

Functie: Het is bedoeld voor vermaak maar ik vond het niet echt vermakelijk, ik vond het slaapwekkend.

Context: Het komt uit 1909 en 1910, het is niet te zien dat het uit die tijd komt omdat het een sprookjesthema heeft en natuurlijk niet normale kleding heeft uit die tijd.

Bronnen:   http://nl.wikipedia.org/wiki/L%27Oiseau_de_Feu  voor de info over de meeste onderwerpen 18-05-15.